Marian Jongsma

In gesprek met Marian

Op 53-jarige leeftijd krijgt Marian Jongsma een hersenbloeding, wat een keerpunt in haar leven betekent. Voorheen worstelde ze met angsten, die ze probeerde te dempen met alcohol. ‘Ik wilde wel leven, maar mijn angsten hielden mij tegen. Het leven dat ik wilde leiden, gooide ik in het kleurige borduurwerk.’ Na de hersenbloeding voelt zij zich bevrijd. ‘Zoals ik nu ben, kan ik nu ook kleuren en borduren.’

Marian Jongsma heeft een grote liefde voor heldere kleuren. Dagelijks creëert ze abstracte, snelle tekeningen en langzame borduursels, gedreven door een innerlijke noodzaak. Haar kleurrijke werken stralen veel energie en kracht uit. Jongsma werkt intuïtief en laat zich leiden door de kleurcombinaties die ze spontaan samenstelt tijdens de eerste kruisjes met drie draadjes garen. Ze gelooft dat God haar de kleuren ingeeft.

Marian Jongsma praat met Martine Derks, beeldend kunstenaar, geestelijk verzorger, initiatiefnemer van creatieve broedplaats SUNSET SALOON en grensverleggend modellenbureau Candy Cloud.

Waarom borduur jij? Borduren is niet zo belangrijk. Kleur is belangrijk. Het allerliefste kleur ik. Het liefst maak ik combinaties van kleuren die ik nog niet eerder zag. Het is iedere keer weer verrassend en uniek. Ik krijg daar kippenvel van zoals anderen dat misschien krijgen bij het luisteren naar een mooi liedje. Door deze tentoonstelling kreeg ik ook weer zin om te borduren. Borduren is hetzelfde als tekenen op papier alleen dan met stof en draad. Borduren duurt langer. Verf vind ik niet prettig want dat is niet zo precies. De punt van een viltstift of naald en draad wel. Ik hou van gepriegel.

Hoe ben je begonnen met borduren? Ik begon in 1996 toen mijn kind Beck werd geboren. Ik had wel wat tijd over. Mijn ouders woonden toen naast ons. Mijn moeder hield ervan mij bij de lamp te zien borduren als zij ‘s avonds thuiskwam van haar kerkkoor. Ik weet nog hoe fijn het was om te borduren. Zo lekker in een rondje en dat rondje werd dan kleiner en kleiner en kleiner tot het klaar was. Daarna ging ik de vierkanten doen en de schuine strepen.

De borduurwerken in de tentoonstelling zijn ontstaan voor je hersenbloeding, in een tijd dat je leven zwaar was. Toch zit er een enorme energie, kracht en kleur in. Ik was drieënvijftig toen ik mijn hersenbloeding kreeg. Ik was daarvoor niet gelukkig. Ik dronk omdat ik bang was. Omdat ik zoveel angsten had, leek het net of ik vastgebonden zat. Ik wilde wel leven maar ik kon het niet. Het leven dat ik wel wilde leiden gooide ik in het borduurwerk. Ik doe dat nu nog steeds maar nu leid ik wel een gelukkig leven.

Hoe begin je op een lege lap borduurstof? Dat hangt ervan af wat er in mijn hoofd zit. Soms zie ik het midden groeien naar de buitenkant. Of ik zie de buitenkant groeien naar de binnenkant. Ik heb een doos met kant en klare geknipte draadjes in allerlei kleuren. Het is heel makkelijk: het lot bepaalt met welke kleur ik borduur. Vaak hoef ik het alleen nog maar te splitsen. Ik borduur met drie van de zes draadjes. Op de een of andere manier lossen de kleuren in elkaar op.

 Zit er iets goddelijks in jouw borduren? De kleuren krijg ik door van de Here Jezus dat weet ik zeker. Maar als ik twee keer groen pak dan zeg ik: ‘dat kan niet Here Jezus’, en dan pak ik een andere draad. Alles komt van boven. Dat is mooi om te weten. De ene gelooft wel en de andere niet. Als niemand mijn borduurwerken zou zien, dan nog zou ik het doen. Het maken is voor mij het allerbelangrijkste.

Interview met Marian Jongsma door Martine Derks, opgetekend door Kim Knoppers. Martine Derks is beeldend kunstenaar, geestelijk verzorger, initiatiefnemer van creatieve broedplaats SUNSET SALOON en grensverleggend modellenbureau Candy Cloud. Kim Knoppers is kunsthistoricus en curator van D(R)AAD. Over borduren als protest en genezing