Anne Verhoijsen

De video Splitzij laat het langdurige werkproces en de performances van Anne Verhoijsen zien in samenwerking met bordurende mannen in pak. In de jaren 1999-2002 gaf Verhoijsen ruim honderd mannen, decisionmakers uit de kunstwereld en van de overheid, in groepjes van vier les in kruissteek borduren. Zo borduurde een VVD-wethouder tijdens een debat in het Amsterdamse Stadhuis en werden groepjes mannen gekleed in pak in de hoeketalage van De Bijenkorf in Amsterdam aan de ‘typische vrouwenklus’ gezet. De borduurwerken werden uiteindelijk geveild ten behoeve van Stichting Mama Cash dat feministisch activisme ondersteunt.

Live Performance Splitzij

Na een carrière als psychotherapeut en yogadocent besloot Anne Verhoijsen (Someren, 1951) op 45-jarige leeftijd het kunstenaarschap te verkennen. Haar opvallende performance op de Kunstvlaai (2000) in Amsterdam, waarbij vier mannen in donkere pakken zwijgend aan een tafelkleed borduurden was onderdeel van haar langlopende project Splitzij (1999–2002) Voor de opening van D(R)AAD. Over borduren als protest en genezing besloot Anne Verhoijsen de performance opnieuw uit te voeren. Hoe kijkt zij terug op deze re-enactment?

Anne Verhoijsen: “Ik vond het nog steeds een spannend beeld. Het is een beeld dat blijft schuren. Ook na drieëntwintig jaar denk je: ‘hè, wat zie ik nou?’ Je bent nog steeds niet gewend dat mannen in pak zitten te borduren. Als vrouwen zitten te borduren in een business suit dan zou je meer denken aan een grap. Bij de mannen is meer aan de hand, het is een statement, een vervreemdend beeld. Dat was het, en dat blijft het.”

In 1999 en 2002 gaf Verhoijsen meer dan honderd mannen, decisionmakers uit de kunst- wereld en de overheid, les in kruissteek borduren in groepen van vier. Haar ‘cursisten’ maakten een broddellapje met hun naam en werkten aan een gezamenlijk tafelkleed. Dit leverde opmerkelijke taferelen op, zoals een VVD-wethouder die tijdens een debat in het Amsterdamse Stadhuis borduurde, en groepjes mannen in pak die in de etalage van De Bijenkorf in Amsterdam werden gezet om de ‘typische vrouwenklus’ uit te voeren. De borduurwerken werden uiteindelijk geveild ten behoeve van Stichting Mama Cash, die feministisch activisme ondersteunt.

Beeld: Daphne Severeijns